Σάββατο 1 Μαΐου 2010

ΚΟΛΑΣΗ ΕΧΕΙ ΓΙΝΕΙ Η ΖΩΗ ΜΟΥ

Το Quiz της ημέρας: Πόση ώρα χρειάζεται για να πάει κάποιος από το σπίτι μου ως την Ομόνοια?

Συνήθως 1 ωρίτσα το πάρα πολύ! ΣΗΜΕΡΑ πιο γρήγορα θα πήγαινε κανείς στο Ναύπλιο παρά στην Ομόνοια από το σπίτι μου! Γιατί θα απορείς φίλε αναγνώστη! Γιατί σήμερα ήμουνα 2μιση ολόκληρες ώρες μέσα στο λεωφορείο!

Και όλα ξεκινάνε τόσο ιδανικά!

Φεύγεις λοιπόν από το σπίτι στις 2:20, έχοντας ξυπνήσει κλασικά μισή ώρα πριν, παίρνεις το λεωφορείο στις 2:30 και ξέρεις πια ότι κατά τις 3:30 το πάρα πολύ θα είσαι στην Ομόνοια κι από κει κανά τεταρτάκι ακόμα για νά’σαι στη σχολή, όπου έχεις μάθημα 4-6!Αλλά όχι, σήμερα έχεις λογαριάσει χωρίς τον ξενοδόχο φίλε μου! Κι αυτό γιατί ξαφνικά βλέπεις τον οδηγό να αλλάζει δρόμο και το καθορισμένο δρομολόγιο!

Βλέπεις τους συνεπιβάτες σου να πανικοβάλονται, αλλά εσύ αράζεις χαλαρά στο κάθισμα σου, με τις μελωδίες του Παύλου να σε συντροφεύουν, συνειδητοποιόντας ξαφνικά γιατί έγινε αυτή η αλλαγή στο δρομολόγιο! Λόγω της Πρωτομαγιάς το Σάββατο η Νέα Φιλαδέλφεια το γιορτάζει στο έπακρον, κάνοντας πανηγυράκι, κλείνοντας όλους τους δρόμους με πάγκους και πλανόδιους και κάνοντας την οδήγηση μια κόλαση!

Χαλαρώνεις βέβαια και πάλι γιατί ελπίζεις πως όλη αυτή η παράκαμψη σύντομα θα τελειώσει και θα βρεθείς πάλι στο δρόμο το σωστό. Το σόκ αρχίζεις να το βιώνεις όμως σιγά-σιγά γιατί παρατηρείς ότι η διαδρομή δεν αλλάζει προορισμό και μάλιστα είναι διαρκώς μια κατάσταση σταμάτα-ξεκίνα! Κάπου εκεί έχεις και τον ήλιο να σε βαράει κι έχοντας ένα θέμα ευαισθησίας (με όση αντιηλιακή και να έχεις παστώσει τη μάπα σου) , αποφασίζεις να αλλάξεις θέση και πας και κάθεσαι κάπου που δε βαράει η ντάλα!

Ο οδηγός συνεχίζει την πορεία του, παίρνει επιτέλους και μια στροφή που ελπίζεις ότι θα σας επαναφέρει στον αρχικό δρόμο, όμως πάλι κάνεις λάθος. Κι έτσι εσύ πλέον ακούς λίγο από Ξύλινα Σπαθιά και το γυρίζεις και σε ΚάΠα ΒήΤα ( θένκς σις) , μη ξέροντας πια καν που βρίσκεσαι!

Εκείνη τη στιγμή αποφασίζεις να δείς και τι ώρα έχει πάει. 3:30 και ναι έχει περάσει 1 ώρα κι εσύ είσαι στη μέση του πουθενά! Μη ξεχνιόμαστε, στις 4 έχεις μάθημα και τώρα θά’πρεπε να ήσουν Ομόνοια! Εκεί που έχεις απογοητευτεί ότι δε θα φτάσεις ποτε νά’σου και καταλαβαίνεις που βρίσκεσαι πια! Έχεις βγεί στην Αχαρνών και γίνεται της Πόπης! Τροχονόμοι ένα σωρό, δρόμοι πίχτρα, αυτοκίνητα να μην κουνιούνται πιο γρήγορα από τα σαλιγκάρια κι εσύ να βλαστιμάς την ώρα που αποφάσισες να πας σχολή!

Η ώρα περνάει κι είσαι πλέον πεπεισμένος ότι θαύμα δε πρόκειτα να γίνει, ότι φτερά να φτάσεις στη σχολή δε πρόκειται να βγάλεις, να μάθεις να διεκτινίζεσαι πάλι δε πρόκειται τώρα…κι έχει πάει πια 4:15 κι είσαι στη μέση της διαδρομής! Ο χρόνος δε κυλάει καθόλου υπέρ σου πια, γιατί σε έναν κωλόδρομο όπως η Αχαρνών, που είναι ο παράδεισος των φαναριών και της κίνησης τέτοιες ώρες, αρχίζεις να πιστεύεις ότι τσάμπα ταλαιπορείς τον εαυτό σου σήμερα!

Και ναι βγαίνεις αληθινός στις σκέψεις σου φίλε μου γιατί πολύ απλά καταφέρνεις μέσα από αυτή τη κόλαση να φτάσεις Ομόνοια στις 5, έχοντας 2μιση ώρες μέσα σε ένα γ@ μωλεωφορείο και πλέον γνωρίζοντας ότι το μάθημα δε το προλαβαίνεις  ούτε με σφαίρες γιατί πολύ απλά συνήθως σας αφήνει κατά τις 5:30! Τι κάνεις? μένεις εκεί και γυρνάς πίσω με το επόμενο λεωφορείο, γιατί κι αυτό που ήσουν τώρα αποσύρεται!

Ε και το μαρτύριο συνεχίζεται γιατί το επομένο είναι φουλαριστό, ίσα που χωράς και η κίνηση πάλι πάει σύννεφο! Αποφασίζεις πλέον με Tool στα αυτιά, μπάς και σου φύγουν και τα νεύρα, ότι θα κατέβεις στο πρώτο σταθμό ΗΣΑΠ και να συνεχίσεις με τρένο, για πρώτη φορά σίγουρα πιο ξεκούραστα και γρήγορα απότι τόση ώρα με το ριμάδι το bus!

Τελικά έτσι και πράττεις, με τον ηλεκτρικό από τα Κάτω Πατήσσια να σε πηγαίνει μέσα σε ελάχιστο χρόνο στην Ειρήνη κι από κεί με το bus-άκι σου να είσαι σπίτι σε χρόνο dt (δηλαδή στις 6:50 πια) , έχοντας σπαταλήσει έτσι “όμορφα” και “επικοδομητικά” 4 ώρες και 20 λεπτά στους δρόμους!

Τόσο υπέροχα περνάει κανείς την παραμονή της Πρωτομαγιάς, όταν θέλει να πάει μεσημεριάτικα στη σχολή του να κάνει μάθημα και πρέπει να περάσει από τη Νέα Φιλαδέλφεια για νά’ναι στον προορισμό του την ώρα που πρέπει!

Σας κούρασε το μπλα-μπλα τόση ώρα, αλλά που να δείτε πόσο κουραστικό ήταν το παραπάνω! Καληνυχτούδιαααααα kiddossss :)

6 σχόλια:

  1. kala th palepses esu!!! pali kala pou stin hlioupolh de giortazame toso grhgora th prwtomagia!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. hahahhaha! black humor! eliwsa ekei mesa 4mish wres ths zwhs mou :P

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Χαχα! Κλασσική φοιτητική περιπέτεια στην Αθήνα :)

    Εγώ, ευτυχώς κατάφερνα πάντα να διατηρούμαι ατάραχος με Tool και Mastodon και τα μάτια των ήδη οργισμένων συνεπιβατών μου να βγάζουν σπίθες ακούγοντας τις μουσικούλες μου από το mp3 player :D

    Μια φορά είπες κι εσύ να πας στη σχολή, βρε Κατ μου.. :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Μα ναι τα βλέπεις? είπα να πάω και ήρθε η καταστροφή! χαχαχα! την επόμενη θα κανονίζω και θα σκέφτομαι όλες τις πιθανές περιπτώσεις αποτυχίας προσέλευσης στη σχολή :P

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Στην Νέα Φιλάδέλφεια έχει "παζαράκι" ΚΑΘΕ χρόνο....
    Φέτος το έμαθες????

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. who r u Ανώνυμε??? χεχεχε! όχι τό'ξερα ότι είχε χαμό κάθε χρόνο! Αλλά δεν είχα συνειδητοποιήσει τι μέρα ήταν, όταν έφευγα από το σπίτι! Νύσταζα κιόλας! χαχαχαχα

    ΑπάντησηΔιαγραφή