~ ~ ~
Γι’αλλού ξεκίνησε κι αλλού περπάτησε
ένα παιδί μοναχικό, έψαχνε μέσ’τον ουρανό
όσα στη γη δε μπόρεσε να αναζητήσει
~ ~ ~
Μ’ένα σύννεφο αγκαλιά, ταξίδια έκανε πολλά
χωρίς φτερά μέσ’το κενό, πήδηξε δίχως δισταγμό
για να μπορεί το μαγικό ταξίδι ν’αρχινίσει
~ ~ ~
Μέσα σε δάση και χωριά, του ουρανού βασίλεια
η φλόγα ανάβει στην ψυχή, για να κρατήσει μια ζωή
τίποτα να μη προσπαθεί να το νικήσει
~ ~ ~
Δε νιώθει τώρα μοναξιά, δε το φοβίζει η φωτιά
μια μελωδία του αρκεί, συνθέτει-γράφει και μπορεί
να εκφράσει όνειρα ζωής και να τ’αγγίξει
~ ~ ~
