ΤΟ ΠΑΙΧΝΙΔΙ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ

Το παρακάτω κείμενο ήταν συγγραφική προτροπή από μέρους μου... Μετά από την τελευταία μου ανάρτησης περί Πολυτεχνειού, ζήτησα από έναν φίλο να τη διαβάσει και να μου πεί τη γνώμη του...Τα σχόλια αρκετά καλά, αλλά αυτή η ανάγνωση ήταν η αρχή για μια σύντομη συζήτηση (δεν μας έπαιρνε για πολύ μπλα-μπλα μέσα από το msn ) γύρω από τον μύθο τελικά,της επετείου της 17ης Νοεμβρίου. Ας μη τα πολυλογώ όμως εγώ με την εισαγωγή μου κι ας διαβάσουμε όλοι το κείμενο του φίλου Maeglin, μια ευγενική κίνηση εκ της διευθύνσεως. :Ρ

Γιορτή Πολυτεχνείου χθες...Σίγουρα όλοι μας στεκόμαστε περίφανοι μπροστά από τον καθρέφτη κ σκεφτόμαστε αυτά τα παιδιά που αγωνίστηκαν για τα πιστεύω τους,για μια καλύτερη Ελλάδα,για μία Δημοκρατία που η χούντα απαγόρευαι. Δεν γράφω για να εκθιάσω αυτά τα άτομα,αλλα για ένα μήπως κ ένα γιατί που μου έχουν γεννηθεί τα τελευταία χρόνια της μικρής μου ζωής. ΜΗΠΩΣ τα πραγμάτα δεν ήταν έτσι όπως αρεσκόμαστε να πιστεύουμε,(γιατί απλά έτσι διαβάσαμε σε αυτό το βιβλίο της "ιστορίας") και αν όντως είναι αλλιώς τότε ΓΙΑΤΙ το κρύβουν;
Πριν χρόνια έτυχε να έχω ένα καθηγητή που επέλεξε να μας κάνει ανθρώπους αντί να κάνει το μάθημα της ειδίκευσης του. Τέτοιες μέρες ήταν,όταν μας είπε την βόμβα που προφανώς περιγελάσαμε όλοι στην τάξη."Το Πολυτεχνείο ήταν ένα ψεμα." Αυτές ήταν οι πρώτες του λέξεις, πάνω σε μια κουβέντα που εξελήχθικε μάλλον σε κάτι αστείο στην μαθητικη μου ζωή καθώς όλοι δν τον πιστεύαμε! Μεγαλώνοντας,άρχισα την έρευνα πάνω στο πολυτεχνείο κ κατέληξα σε ιδέες αρκετα παρόμοιες με αυτά που ήταν το μαθητικό μας αστείο. Βρήκα λοιπόν τα εξής.
Η χούντα του Παπαδόπουλου εν τη γεννέση της ήταν κάτι φιλικά διακείμμενο στην Αμερική και στην πολιτική της. Περνώντας ο καιρός και καταφέρνοντας κάτι μοναδικο στα νεότερα ιστορικα δεδομένα της χώρας μας, η πρώτη φορά που εκμηδενίστηκε το εθνικό χρέος, ο Παπαδόπουλος άρχισε να σκέφτεται μια ΕΛΕΥΘΕΡΗ Ελλάδα, που να μην είναι υποχείριο κανενός, είτε Αμερικανού, είτε Ευρωπαίου, είτε Ρώσου. Τότε λοιπόν η Αμερική φοβούμενη, ίσως, αυτή την μικρή Ελλαδίτσα που στέκεται σε ένα τόσο κομβικό σημείο στον εμπορικό χάρτη ή τον Παπαδόπουλο και τις κινήσεις του, αποφάσισε να κινηθεί. Οργανώνει αρχικά την "Εξέγερση του Πολυτεχνείου" στην οποία προσπαθεί να ρήξει την χούντα και αποτυγχάνει. Αμέσως μετά οργανώνει την "Τουρκική" εισβολή στην Κύπρο, όπου ο κλονισμένος λαός από το Πολυτεχνείο απαιτεί την παραίτηση της χούντας και την επιβολή της "Δημοκρατίας".
Το αντίστοιχο έγινε στην περσινή "Επανάσταση" για τη δολοφονία του μικρού Αλέξη από τον "ειδικό φρουρό". Δεν θεωρώ τυχαίο ότι πριν λίγες μέρες ο χοντρούλης είχε υπογράψει με την Ρωσσία κάτι τόσο σημαντικό για την Ελλάδα όσο ο εν λόγω αγωγός και η Αμερική να μην αντιδράσει. Δεν θεωρώ τυχαίο ότι η καλύτερα εκπεδευμένη στρατό-αστυνομική δύναμη της Ελλάδας θα έκανε ένα τέτοιο "λάθος"
Το θέμα που προκύπτει από τα παραπάνω είναι το γιατί. Γιατί το πολυτεχνείο (αν ήταν όπως γραφω) αποκρύπτεται? Γιατί η ιστορία με τον μικρό αποκρύπτεται? Συζητώντας το θέμα με μία φίλη μου έδωσε μία απάντηση που δν είχα σκεφτεί κ που θα μπορούσε κάλλιστα να αιτιολογίσει το γιατί. Είπε λοιπόν, "αν όντως φάγαμε σπρώξιμο και είμαστε υποκεινούμνοι από την Αμερική πάλι καλά που έχει μείνει στα ψηλά γράμματα και καταχωνιασμένο. Έτσι προβάλλεται μία επαναστατική Ελλάδα απέναντι στη χούντα και αποτελεί κάτι από την πρόσφατη ιστορία που μας κρατάει στα πόδια μας και μας δίνει ώθηση και για άλλες τέτοιες "επαναστατικές" κινήσεις." Αν κ αρχικά σκέφτηκα ότι αυτή ήταν η σκέψη των προσώπων που αποφάσισαν να αποκρύψουν την αλήθεια,μετά γεννήθηκε το εξής. Τι θα γινόταν αν κάποιος έλεγε ξέρετε,οσα έχετε μάθει είναι ένα ψέμα; Η κύπρος,το πολυτεχνείο, ο Αλέξης, η επίθεση του Βενιζέλου στην Μικρά Ασία; Ποια θα ήταν η αντίδραση του λαου?

ΕΔΩ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ...ΚΑΠΟΙΟΣ ΤΑ ΕΓΡΑΨΕ ΣΤΟΝ ΤΟΙΧΟ ΜΕ ΜΠΟΓΙΑ...

Έχει φθινοπωριάσει για τα καλά , το κρύο μας έχει ακόμα καλύτερα και είμαστε μόνο λίγες μέρες πριν ξεκινήσει κι ο Χειμώνας και αρχίσουν οι χριστουγεννιάτικες προετοιμασίες. Μέχρι να τελείωσει όμως αυτός ο μήνας 2 πράγματα είναι μπροστά μου. Πρώτον η επέτειος του Πολυτεχνείου και δεύτερον, η γιορτή μου (που αργεί ακόμα στην προκειμένη) :Ρ .Ας μείνουμε λοιπόν στους εορτασμούς της επετειού κι ας θυμηθούμε λίγο τι έγινε τότε και τι άλλαξε στην Ελλάδα μια για πάντα.
ΤΟ ΧΡΟΝΙΚΟ ΤΟΥ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟΥ

14 Νοέμβρη 1973.
Οι φοιτητές της Αθήνας καταλαμβάνουν το Πολυτεχνείο. Σύνθημά τους: ΨΩΜΙ- ΠΑΙΔΕΙΑ- ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ- ΕΘΝΙΚΗ ΑΝΕΞΑΡΤΗΣΙΑ.

Ώρα 7 μ.μ. από 1500 φοιτητές πάρθηκε η απόφαση « να μείνουμε απόψε στο Πολυτεχνείο».
Συγκροτείται Συντονιστική Επιτροπή απ΄ όλες τις σχολές και επιβάλλει έλεγχο σε ανεύθυνα συνθήματα και μεταδίδει τα δικά της από μεγάφωνα και το μικρό πομπό, αλλά και συγκεντρώνει τρόφιμα, φάρμακα κλπ.
Γύρω στο Πολυτεχνείο και χιλιάδες αδούλωτοι Έλληνες τούς συμπαραστέκονται.

15 Νοέμβρη 1973.
Γέμισαν τα κτίρια του Πολυτεχνείου και το προαύλιο από φοιτητές και απέξω δεκάδες χιλιάδες λαού και μαθητών, που έρχονται κατευθείαν από τα σχολεία τους, φέρνοντας στους ελεύθερους και μαχητικούς φοιτητές όλο και περισσότερα τρόφιμα, φάρμακα κλπ.

Εκλέγεται Συντονιστική Επιτροπή που συμμετέχουν και δυο εργάτες, και σε ανακοίνωση της λέει: η εκδήλωση του Πολυτεχνείου είναι αντιφασιστική και αντιμπεριαλιστική.
Λειτουργεί νέος πομπός, που τώρα ακούγεται σ’ όλη την Αττική. Υπερηφάνεια και συγκίνηση κατέχει όλους τους Έλληνες που τ’ ακούνε:
«Εδώ Πολυτεχνείο! Εδώ Πολυτεχνείο! Σας μιλά ο Ραδιοφωνικός Σταθμός των ελεύθερων αγωνιζόμενων φοιτητών, των ελεύθερων αγωνιζόμενων Ελλήνων. Κάτω η χούντα, κάτω ο Παπαδόπουλος, έξω οι Αμερικάνοι, κάτω ο φασισμός, η χούντα θα πέσει από το λαό…
Λαέ, κατέβα στο πεζοδρόμιο, έλα να μας συμπαρασταθείς, τη λευτεριά σου για να δεις…»

Στη Θεσσαλονίκη και Πάτρα οι φοιτητές καταλαμβάνουν τα Πανεπιστημιακά κτίρια. Οι αγρότες από τα Μέγαρα ξεκινούν για την Αθήνα. Στο Αιγάλεω γίνονται επαναστατικές εκδηλώσεις και ακολουθούν τέτοιες στις συνοικίες της Αθήνας και του Πειραιά. Όλη η Ελλάδα συμπαρίσταται στους ελεύθερους αγωνιζόμενους φοιτητές.

16 Νοέμβρη 1973.
Πάνω από 150.000 άνθρωποι είναι γύρω από το Πολυτεχνείο και βροντοφωνάζουν με τους ελεύθερους φοιτητές «Κάτω η χούντα, η χούντα θα πέσει απ’ το λαό».
Ώρα 7 και μισή μ.μ.
Ο δικτάτορας δίνει διαταγή να χτυπηθεί πρώτα η λαοθάλασσα, που είναι γύρω στο Πολυτεχνείο. Δακρυγόνα πέφτουν συνεχώς και κάνουν αφόρητη την ατμόσφαιρα. Ο λαός ανάβει φωτιές και τα εξουδετερώνει. Τώρα σφυρίζουν σφαίρες και οι πρώτοι νεκροί πέφτουν μέσα και έξω από το Πολυτεχνείο. Ο λαός στήνει οδοφράγματα, δεν υποχωρεί, παλεύει άοπλος, παραμένει στη θέση του.
Ώρα 12 τη νύχτα μπαίνει στην Αθήνα στρατός και τανκ και καταλαμβάνουν επίκαιρες θέσεις.

17 Νοέμβρη 1983, ώρα 2 πρωινή.
Τα τανκ πλησιάζουν το Πολυτεχνείο.
«Φαντάροι, είμαστε άοπλοι, είμαστε αδέλφια, μη μας χτυπήσετε, ελάτε μαζί μας» φωνάζουν οι φοιτητές και ο Ραδιοφωνικός Σταθμός καταγγέλλει στον Ελληνικό λαό την ανίερη πράξη του δικτάτορα.
Ώρα 3 πρωινή.
Ένα τανκ γκρεμίζει τη σιδερένια πόρτα του Πολυτεχνείου κι ας είναι στα κιγκλιδώματα φοιτητές. Ρίχνονται ριπές. Στρατός και αστυνομικοί μπαίνουν στο προαύλιο. Οι φοιτητές προσπαθούν να φύγουν, αλλά δέχονται άγριες επιθέσεις. Πολλοί φαντάροι προστατεύουν και βοηθούν τους φοιτητές να φύγουν, αλλά τους κυνηγούν οι γενίτσαροι. Πολλοί συλλαμβάνονται και οδηγούνται στην Ε.Σ.Α όπου βασανίζονται φρικτά.
Οι οδομαχίες συνεχίζονται γύρω από το Πολυτεχνείο μέχρι το πρωί.
Ώρα 11 π.μ. επαναφέρεται στρατιωτικός νόμος.

Το Πολυτεχνείο στάθηκε η αρχή για το τέλος τους.

Ο νέος δικτάτορας ανοίγει το δρόμο για τη διχοτόμηση της Κύπρου.

Ο ξεσηκωμός του λαού και το εθνικό έγκλημα γκρεμίζουν τη δικτατορία και ξαναγυρίζει η Λευτεριά κα η Δημοκρατία.

Η οργή του λαού ενάντια στους φασίστες φάνηκε με τον ξεσηκωμό του Πολυτεχνείου. Εκεί τα αδούλωτα νιάτα- φοιτητές και μαθητές- ενώθηκαν με το λαό και ύψωσαν το κορμί και την ψυχή τους απέναντι στα τανκ για τη Λευτεριά, τη Δημοκρατία και για την Εθνική Ανεξαρτησία.
(Ευχαριστούμε το www.thranio.gr)

Τελικά αυτή η εξέγερση λίγων ήταν αρκετή για να γκρεμιστεί η χούντα. Αυτοί οι ''λίγοι'' κατάφεραν να μείνουν απροσάρμοστοι κι ενοχλητικοί απέναντι σ'ένα δυναστικό σύστημα για να διασώσουν τα ψήγματα των ίδιων τους των εαυτών. Είχαν όνειρο κι ελπίδα για το μέλλον, κάτι που στην εποχή μας είναι μόνο λόγια ποιητικά.Ήταν η τελευταία γένια που ρίσκαρε τη ζωή της για την ελευθερία της. Το Πολυτεχνείο ήταν η διεκδίκηση της ομορφίας,της φιλίας,του έρωτα,της αλήθειας και του χαμόγελου...

<< Μνήμες ενός χθές που δεν σβήνει...Τα χρόνια που περάσανε μ'άφησαν παράξενο παιδάκι γερασμένο...>>  Κ.Καρυωτάκης